Znane porzekadło mówi: "szewc bez butów chodzi". Wiele w tym racji. Babcia ukończyła kurs gimnastyki korekcyjno - kompensacyjnej, a wnuczka ma problem z utrzymaniem prawidłowej postawy ciała. Ba, gdyby nie ciągłe zwracanie uwagi na postawę i sposób siadania, byłoby naprawdę źle z nogami i kręgosłupem. Dziecko siada, najczęściej klękając na kolanach i sadzając pupę na podłogę, a nogi odchylając na boki - robi "fokę". Maleństwo zaczyna siadać podobnie. Tylko natychmiastowa reakcja i napomnienie: "nie rób foki" daje pożądany skutek. Poza tym dzieci mają za słabe mięśnie, jak stwierdził ortopeda podczas ostatniej wizyty. No, ale jak mają mieć inne, skoro za mało ruszają się? Większość czasu spędzają siedząc. Dotychczas ćwiczyłyśmy sporadycznie. Pora wprowadzić codzienną dawkę ćwiczeń wzmacniających osłabione mięśnie i rozciągnąć mięśnie przykurczone. Dla takich maluszków wystarczy codziennie poćwiczyć 10-15 minut.
Prezentowane ćwiczenia wykonuję razem z dziećmi powtarzając każde minimum 3 razy.
Zachęcam zaglądających tutaj do wspólnych ćwiczeń z dzieckiem i co bardzo ważne, do starannego i dokładnego wykonywania. Byle jakie wykonywanie ćwiczeń korekcyjnych może przynieść więcej krzywdy niż pożytku, gdyż utrwali wadę postawy.
Wszystkie prezentowane ćwiczenia opracowane są przeze mnie w formie opowieści ruchowych. Korzystając z nich, proszę podawać źródło: http://z-babcia.blogspot.com/
"Nasze otoczenie"
Pomoce: brak
Strój swobodny, nie krępujący ruchów, na bosaka
Dzisiaj wybierzemy się obejrzeć nasze otoczenie.
1. Marsz w kole. Plecy proste, nie garbimy się.
2. Pozycja wyjściowa: siad skrzyżny - "po turecku" (nóżki "zawiązujemy na kokardkę"). Maleństwo może siedzieć z nóżkami wyciągniętymi.
Rozejrzyjcie się dookoła.
Ćwiczenie: skręty szyi w prawo i w lewo.
3. Poz. wyjściowa jak wyżej.
Teraz pokażcie, jak murarz budował nasz dom.
Ćwiczenie: Lewą rękę kładziemy na głowie - najpierw była podmurówka. Prawą rękę kładziemy na lewą - potem był parter. Lewą rękę przekładamy nad prawą - następnie było pierwsze piętro. Prawą rękę przekładamy nad lewą - teraz murarz zbudował poddasze. Na końcu cieśla zrobił dach, a dekarz pokrył go dachówką. Obie ręce złączone unosimy wysoko nad głową pokazując stromy dach - plecy wyprostowane, wyciągnięte, nie zadzieramy głowy.
Koło domu stoi ławeczka.
4. Poz. wyjściowa: siad skulny podparty - siad na pupie, nogi zgięte w kolanach opierają się o podłoże, ręce wyciągnięte do tyłu opierają się też o podłogę.
Ćwiczenie: Postawcie ławeczkę - uniesienie pupy wysoko do góry, do linii głowa - kolana. Zaproście na nią rodzinę, koleżanki, kolegów - liczymy, ile osób zmieści się na ławeczce. Na początku liczymy do trzech, z czasem do dziesięciu.
5. A kto tak się nam przygląda? Spójrzcie! To kotek. O, jak śmiesznie przeciąga się!
Poz. wyjściowa: klęk podparty, poz. wysoka Klappa - klęk na oba kolana, kolana zgięte w stosunku do bioder pod kątem 90 stopni, ręce oparte o podłogę pod kątem 90 stopni w stosunku do tułowia.
Ćwiczenie: Robimy koci grzbiet. Uwypuklamy plecy, opuszczamy głowę. Następnie opuszczamy plecy, podnosimy głowę. Kotek może miauknąć.
6. O, tam stoi zjeżdżalnia! Dzieci na niej zjeżdżają.
Poz. wyjściowa: siad płaski podparty, nogi złączone oparte całą długością o podłogę, ręce z tyłu opierają się o podłogę.
Ćwiczenie: Podnosimy pupę do góry. Opieramy się na rękach i piętach. Liczymy, ile dzieci zjedzie na zjeżdżalni. Początkowo do trzech, z czasem do dziesięciu.
7. Pan jedzie rowerem.
Poz. wyjściowa: leżenie na plecach, leżenie tyłem, ręce wyciągnięte wzdłuż tułowia, nogi wyciągnięte.
Ćwiczenie: Uginamy nogi w kolanach i wykonujemy ruch, jakbyśmy jechali rowerem.
8. Pod drzewem siedzi piesek. Co on robi? Chyba ogryza jakąś kość.
Poz. wyjściowa: klęk podparty, dłonie skierowane do środka.
Ćwiczenie: Opad w dół na rękach, ugięcie rąk w łokciach - poz. średnia Klappa. (Wyprost rąk w łokciach - opad, ugięcie rąk w łokciach).
9. Najwyraźniej jedzonko psu smakuje, bo merda ogonem.
Poz. wyjściowa, jak wyżej.
Ćwiczenie: podczas opadu na rękach podnosimy jedną nogę do góry i poruszamy stopą. Pamiętamy o zmianie nóg.
10. Mama zabiera dziecko do domu.
Poz. wyjściowa: stanie w parach.
Ćwiczenie: mama idzie wyprostowana i trzyma dziecko za rękę, dziecko idzie w przysiadzie. Zmiana ról.
Zakończenie. Podziękowanie za wspólną zabawę. Pochwalenie za ładne, staranne wykonywanie ćwiczeń. Okrzyk, np. czołem! Czołem!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz