Kiedy podrosły, ściereczkami wycierały pomnik, stawiały znicze, podlewały kwiaty. Dla nich jest oczywiste, że cmentarz to miejsce, gdzie jest grób dziadzia, wujka i innych ludzi, a oni mieszkają teraz w niebie i z góry patrzą na nas. Cieszą się, jak jesteśmy weseli, a smucą, kiedy jest nam źle. Pomagają nam, gdy o to prosimy. Dlatego my modlimy się za nich: "Wieczny odpoczynek"...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz